vorst aan de grond

Titels verzinnen is niet mijn sterke punt geloof ik. Voor het terugvinden van foto's vind ik het wel handig, vandaar dat ik toch stug volhoud ;). Wat is het toch heerlijk om met je neus dicht bij de grond foto's te maken. 

Dit is kapselend ruig haarmos (Polytrichum piliferum), gevonden op de hei.

De zon scheen lekker en deze keer had ik de witte paraplu mee.  Zo kon het onderwerp in de schaduw blijven terwijl het licht op de achtergrond scheen. Ik moet zeggen dat hier wel een prominent aanwezige spriet is weggekloond (de autocorrectie maakt er weggehoond van... Nee zo erg was het niet hoor!).

Een van de eerste foto's. Beetje vreemd misschien maar ik zie hier twee schaatsers aan de start in... En dus krijgt hij een plekje.

Op mijn camera leek dit een mooie compositie. Op het scherm vallen de kristallen een beetje weg.

Dus ook een gecropte versie. Ja, wat is mooier?

Ik ben hier aan het fotostacken geweest. Je maakt een aantal foto's die photoshop voor je kan samenvoegen. Tutorials zijn op youtube te vinden. Het zijn maar een paar handelingen.

Ik vind het lastig om de juiste kleur te krijgen van ijs - het wordt al gauw te blauw. Hierboven heb ik een warm filter gebruikt. Dat maakt het toch iets minder kil. Deze foto is omgezet naar zwart-wit.

En deze kreeg een extra laagje.

Ook deze foto is een stack. Als een klein diafragma een te drukke achtergrond oplevert is dit een handige truc.

Inmiddels is het bijna 7 uur en heb ik de hele dag niets anders gedaan dan foto's maken en bewerken... En dat was helemaal niet de bedoeling! Maar wel leuk ;)

koud als ijs

Bij het parkeren zag ik tot mijn verrassing een dun laagje rijp. Het was al 11 uur, het tijdstip dat de Hortus opengaat in deze maanden. Snelheid was geboden, want wie weet wat er allemaal voor moois stond te ontdooien! Op sommige heel dunne takjes zat nog ijs. Deze foto vind ik het  mooist, dus die staat bovenaan.

Dit waren de katjes. Even snel, snel, daar had ik misschien meer van kunnen maken, letterlijk en figuurlijk. Toen de temperatuur iets op begon te lopen vielen er dikke druppels en klontjes ijs uit de bomen. Op de rest van de planten was het al ontdooid. Wat had ik gemist?

De lucht was behoorlijk grijs tot af en toe de zon een beetje doorbrak. Ineens was het licht prachtig. Een kleine sfeerimpressie. Geen mens te zien, afgezien van versteende.

De eerste tekenen van het nieuwe seizoen (of is dit een winterbloeier?). Het lukte niet om hier een schilderachtig plaatje van te maken. Dit lijkt me een sleedoorn.

Op een muurtje rond een vijver. Ik kon het niet laten om er nog een foto van te maken. Het valt me altijd op hoe weinig er niet begroeid is, want zelfs op mijn auto groeit mos... maar ik moet hem ook vaker wassen.

Tot slot een snelle foto van druppels aan de glasharen van dit mos. Nu zie ik pas hoe mooi de kleuren in dit mosje zijn met dat rood aan de puntjes.

Het was een koude maar heerlijke ochtend met een glimp van de lente. Ik verheug me enorm op de explosie van jong groen en de kans om alles wat vorig jaar geleerd is opnieuw te proberen.