Heide en hangmatten

Zaterdagochtend ben ik weer eens naar de hei geweest. Na een frisse nacht was het weer erg mooi. En ik wilde foto's maken van de hei die ik toch het mooist vind met wat dauw erop. Voor het eerst ontwaarde ik nog een fotograaf die zijn statief had opgezet aan de rand van het water. Ik vermoed dat hij een juffer of libel aan het fotograferen was. Heb hem niet gesproken. Vermoedelijk ook iemand die het heerlijk vind om 's ochtends juist geen vreemde mensen tegen te komen...

De dauw had alle verschillende spinnenwebjes zichtbaar gemaakt. In de hei hingen talloze hangmatjes. Ik wilde het rag gebruiken in de foto.

Ter illustratie een foto van de maker, een hangmatspin. Geen beauty, wel dramatisch. Daar wil je niet in verstrikt raken.

Ook de kleine larixboompjes waren bezaaid met druppels.

Voor mij streek ineens een natte juffer neer. Misschien had ik hem wel opgeschrikt, want hij was nog te nat om goed te vliegen. Met pootjes als ruitenwissers werden de ogen schoongepoetst al is het leuker te denken dat hij naar mij zwaait.

Aanvankelijk was het dun bewolkt en het licht zacht. Gaandeweg kwam er meer licht en brak de zon door. Veel te veel licht voor al die waterdruppels en dus pakte ik de plu erbij. Zou het veel effect hebben?

Die plu gaat in het vervolg mee. Als de zon te fel wordt dan is het wel een uitkomst.

Het was een heerlijke ochtend en bij thuiskomst was ik nog steeds blij met de foto's. Vooral de eerste twee en de laatste vind ik mooi. 's Middags ben ik nog eens lekker in de Hortus bezig geweest. Een super zaterdag.

Herfstanemonen

Het overkomt me eigenlijk nooit, maar ik had het geplaatst en heb het weer weggehaald. Dom is dan wel dat het in het dashboard blijft staan. Maar nu dan toch maar.

De laatste weken fotografeer ik me helemaal suf, op de zaterdagen. Ik ben op jacht naar die ene foto waar alles op zijn plek valt. En het lukt me gewoon niet! En niet dat dit flut is, maar het frustreert me wel. En misschien is het wel gewoon de zomer... Voor het mooie licht moet je liefst heel vroeg op pad, of tegen de avond. Midden op de dag in een zonovergoten tuin... overmoed!

In de Hortus staan op verschillende plekken deze herfstanemonen. Het zijn mooie bloemen om eens goed op te oefenen. Op een zonnige dag staan ze wel grotendeels in de volle zon dus is het een kwestie van rondlopen en zoeken naar de bloemen die nog net in de schaduw staan. Een wit parapluutje opzetten in die tuin durf ik niet.

Ik had toch echt het idee dat ik veel meer licht in deze foto's had dan er thuis in bleek te zitten. Het is niet teer maar juist vrij massief. Toch voor teveel scherptediepte gekozen deze keer? Deze foto's zijn allemaal gemaakt met de lensbaby sweet 50 met 16 mm tussenring.

Hier valt de bloem buiten de sweetspot - onscherp, maar het geheel is toch wat zachter. Ik had het diafragma op 4 gezet omdat ik bij een eerdere poging te weinig scherptediepte niet mooi vond.

Het is werkelijk een uitdaging om het zo te krijgen als ik het hebben wil. En er komt vast een dag dat het allemaal op z'n plek valt en dan gaat hij groot aan de muur!

Ook deze gele bloem moest ik proberen.

Deze hosta stond wat meer beschut. De achtergrond is wat zachter en ik denk dat ik hier ook een ander diafragma heb gebruikt. Dat kun je jammer genoeg in de Exif files niet meer teruglezen met deze lens.

En tot slot een foto van een takje groen. Als het straks begint te kleuren dan is deze lens geweldig voor het fotograferen van licht door bladeren.

Van het fotograferen heb ik enorm genoten. Wat ik wel heb geleerd is dat het nog niet makkelijk om een interessante foto van een bloem te maken. Licht is hierbij het geheim. Als je licht echt kunt lezen - en dan niet alleen de achtergrond maar ook de subtielere verschillen - dan ben je er volgens mij. En dát leren, dat is wat ik wil.

Zaterdag wordt het weer aardig weer. Kiezen: opnieuw de Hortus of nu toch maar naar bos en hei.... of gewoon allebei!

Op zoek naar zacht licht

Twee weken geleden volgde ik een van de workshops van Andrea Gulickx: Flowing Creativity. De verrassendste foto van die dag is deze gele bloem, met de gewone macrolens gemaakt. Door een combinatie van het juiste licht, een zachte achtergrond en het focus iets voor de bloem, kwam dit tevoorschijn. Het heeft iets schilderachtigs en ik kan niet begrijpen dat ik nog nooit eerder per ongeluk zo'n foto heb gemaakt. Maar... misschien heb ik dat wel maar vond ik het niet mooi... want het is niet in focus. Smaken veranderen?

We hebben gezocht naar bokeh en mooie achtergronden. Het is een ware kunst om die achtergrond in harmonie te brengen met je onderwerp. Dat zal nog wel even duren voordat ik dat onder de knie heb. Het moeilijkste is om het allemaal te zien, al gauw richt ik mij op een deel van de foto in plaats van het geheel. 

De eerstvolgende zaterdag wilde ik meer van dit soort foto's maken. Het was zonnig met wolkjes - voortdurend veranderend licht. Dit zijn grote margrieten. Ik werd er steeds naartoe getrokken. Dan stonden ze weer in de schaduw en dan weer in de zon (op sommige schermen lijkt deze foto overbelicht, maar dat is hij niet).

Het zachte vind ik hier mooi.

Toch valt het beslist nog niet mee om iets betoverends te maken.

Vandaag ging ik weer op pad. Ik was net buiten toen het heel hard begon te regenen. Maar na een bui, als het weer opklaart, is het vaak fantastisch in een tuin. Ik ging opnieuw bij de margrieten langs, die hebben nu toch hun beste tijd gehad.

Deze witte hortensia heeft bloemen in een tros en ik heb meermalen geprobeerd om daar iets van te maken. 

Vandaag kwam er ineens een vliegje in beeld dat olijk over de rand kijkt.

Juffertje in 't groen is uitgebloeid en maakt nu kleurige zaaddozen.

Een versie er nog tussenin - geen bloem, geen vrucht... Het was zulk mooi spul maar moeilijk om te fotograferen. In een tuin die niet van jou is moet je je wel gedragen en je kunt niet midden in de bloemen gaan staan. Of iets weghalen wat te prominent in beeld verschijnt.

Op een hoge kar stonden allerlei kleine klaprozen en afrikaantjes. Dat was nog eens handig! Ik hoefde me niet in allerlei bochten te wringen. Deze klaprozen zijn niet zo heel groot.

Bijna uit de knop. Heb ik dit jaar toch een klaproos gefotografeerd!

Deze bloemen lijken wel licht te geven. Ook hier landde ineens een vliegje - een wenkvliegje? Hij staat hier op de rand te swingen.

En deze moet je echt in het groot bekijken. Het vliegje heeft een druppel aan zijn snuit hangen.

En tot besluit een varentje.

Ik ben weer een stapje verder. Het is voor mij een kwestie van heel veel fotograferen en goed kijken wat werkt en waarom. En  af een toe zit er een pareltje tussen.