zaterdag 25 juli 2015

Be(e) in the moment

Allereerst: bescherm jezelf tegen teken! Hier staat alle informatie: Tekenradar.nl
Als je in de natuur fotografeert doe je juist wat wordt afgeraden. Ik heb er al een paar moeten verwijderen.
Maar ook in een tuin ben je niet veilig. DEET gebruiken en goed nakijken dus!!


Ja, ik heb de smaak te pakken met deze lens (lensbaby sweet 50 met composer pro). Ik heb gezien dat je met deze lens en tegenlicht ook hele mooie ronde lichtbollen kunt produceren. Eindelijk een rond diafragma! Die foto's komen nog - als ik ze heb gemaakt ;)

In de Hortus heb ik nog even op de bijen geoefend. Deze eerste foto is gemaakt van gele bloemen en hoewel ik de compositie mooi vind, vind ik de kleuren minder geslaagd. Daarom is hij omgezet in zwart-wit en na wat gegoochel kwam dit eruit. Vooral hoe de middelste bloem oplicht vind ik mooi, verrassend. In kleur valt dit minder op.



Ik heb dezelfde plant weer opgezocht met de bijen. Het is een aar/toorts met auberginekleurig blad. Geen idee hoe het heet (het blijkt een Heuchera soort te zijn). De witte wollige bloempjes zijn erg klein en de bijen zijn er dol op.

De bijen waren snel en tijd om na te denken over compositie was er niet. Er was helemaal geen tijd om na te denken. Vandaar de titel. Het scherpstellen was wel een uitdaging, de opbrengst dus laag. Waar ik naar zoek is een goed gevoel. En of de foto dan scherp is, is niet het belangrijkste - tenzij het stoort. 


Deze foto is eigenlijk mislukt en toch vind ik het wat hebben. Nu nog een leuke dichtregel of quote erbij... Ik wacht nog op inspiratie. 


Ook deze foto heeft een aparte sfeer. Ik associeer het met een oud schilderij. Waarschijnlijk door de (vreemde) kleuren.


Dit is een meer standaard plaatje met normale kleuren. Je kunt zien hoe de lens het beeld vervormt naar de randen toe. Ik heb wel een bloempje weggekloond dat een beetje in de weg zat. Als het goed is, is daar niets van te zien.

De kleuren vallen soms wat vreemd uit en dat moet met de belichting te maken hebben. Ik kan dat niet mooi corrigeren en moet daar nodig meer werk van maken.

Wat ik nu wil is met deze lens weer de hei op en spelen met druppels en tegenlicht.

Aanvulling:
De kleuren zijn nogal flets en op mijn computer kan ik het niet goed beoordelen. Als ik de foto's op mijn iPad laat verbeteren met het fotoprogramma lijkt het beter. Tijd voor een nieuw scherm/pc. Ter vergelijking de verbeterde foto's hieronder.







donderdag 23 juli 2015

Lensbaby (2)


Momenteel lukt het niet zo om met de gewone macrolens wat andere beelden te maken en zo kwam de lensbaby weer tevoorschijn. Ik heb in april de composer pro gekocht met sweet 50 en macroconverters. Meer over dit systeem vind je op de site van Lensbaby.

De eerste foto's lukten wonderwel (beginnersgeluk?) maar scherpstellen en belichten bleek vreselijk wennen. Je kunt geen gebruik maken van de diafragmavoorkeuzestand waarbij de belichting automatisch wordt ingesteld. En nee dus, ik gebruik eigenlijk nooit de M-stand - lastig met steeds wisselend licht.

Buig je de composer dan verleg je de sweetspot. Tegelijkertijd vang je minder licht en moet je de belichting aanpassen. Teveel gedoe als je al moeite hebt om iets überhaupt scherp te krijgen. Simpel beginnen en gevoel krijgen voor de juiste belichting was mijn doel. Deze foto's zijn daarom gemaakt met de sweet 50 + macroringen (8 + 16 mm) en met de composer ongebogen. De camera ondersteunen bij de lens heb ik afgeleerd om het ongemerkt buigen te voorkomen. Hier is gekozen voor F 2.5 - de lens helemaal open.


Ik heb in tijden niet zoveel schik gehad in het fotograferen! Afhankelijk van de hoeveelheid licht - normaal of ineens veel zon - moest ik 1 tot 2 stoppen overbelichten (center weighted average). Het was zonnig met een wolkje, dus dat heb ik goed kunnen oefenen. 

De struik hierboven was de grootste verrassing door zijn kleuren en wollige bloempjes. Ik vond hem in de Hortus - geen idee hoe het heet.


De hostas vormden ook een mooi onderwerp. Het blad dient hier als achtergrond.


In de rozentuin kon ik een beetje door de bladeren heen fotograferen.


Het licht in deze lens is heel bijzonder. Hier was de zon wat fel waardoor de vertekening duidelijker zichtbaar wordt.

In de schaduw met weinig contrast. Licht is alles en soms is het onderwerp heel mooi maar is er weinig in de directe omgeving om te gebruiken. En misschien is het onderwerp dan ook ongeschikt...  Waar ik vroeger intuïtief achter het licht aanliep (vooral tegenlicht), ben ik nu meer gericht op het onderwerp. Ik merk dat dat de omgekeerde wereld is.


Deze foto's zijn een dag eerder gemaakt. Ik denk dat ik hier een ander diafragma had gekozen (F4?) maar dat kun je dus niet terugvinden. En welke converters ertussen zaten heb ik niet bijgehouden. Jammer dat het licht niet mooier was. Om het onder de knie te krijgen probeer ik nu wat systematischer te werk te gaan (i.p.v als een kip zonder kop....).


Wat ik vooral mooi vind aan deze lens is dat er soms een parelachtige glans, een gloed zichtbaar wordt.


Tot slot een bijtje op een zonnehoed (?). Waarschijnlijk ook een groter diafragma want de bij is mooi in focus (joehoe!). 

Ik heb nu ervaren dat ik met deze lens mooie foto's kan maken zonder het gevoel te hebben dat het toeval is dat er iets goeds tevoorschijn komt. Ik sta te trappelen om het weer te proberen. Heerlijk!


vrijdag 17 juli 2015

Allegaartje

De afgelopen week ben ik een paar keer op pad geweest. Ik wilde veel foto's maken van de zonnedauw - en dat deed ik ook - maar het blijft lastig. Zelfs met de mooie ronde zonnedauw. Het mooist vind ik de foto's met weinig scherptediepte. En dan is het kwestie van zoeken naar een mooie compositie. Thuis achter de computer is het altijd zo veel makkelijker te beoordelen (prullenbak)! En dus ga ik vast nog wel terug...

Sfeervol of toch te weinig scherpte. Ik vind het wel wat hebben. Het doet mij aan een optocht denken.

Zo is het beter in evenwicht. Een (klein) beetje gras voor de lens zorgt voor wat strepen in de achtergrond.


Mooi druppeltje... daar heb ik nog steeds een zwak voor.


Ook wilde ik de heideblauwtjes (Plebejus argus) mooi op de foto zetten. Een beetje sfeervol, zoals ik dat had geleerd afgelopen jaar. Het licht was echter te diffuus om met voorgrond en achtergrond te spelen. Mij lukte het in ieder geval niet. Al vind ik dit nog wel een zwierig plaatje door de vorm van de takjes.


Iets dichterbij. Je kunt de kleine druppels op haar vleugels zien (vrouwtje van het heideblauwtje). Dan wel even in het groot bekijken denk ik.

Een paar dagen later nog eens geprobeerd. Mooier licht - heideblauwtje op een stokje. Dit is nog niet wat ik voor ogen had. Wie weet, lukt het nog deze zomer. Voor een mooie foto moet je je best doen (en een beetje geluk hebben ;)


Hier lukte het wel om met het licht te spelen. Een koevinkje (Aphantopus hyperantos) op een varen, gevonden in de Hortus. De zon kwam ineens door de wolken en ik kon door de varens heen fotograferen.


En deze vind ik nog mooier. Het heeft wel wat.


Het was zo'n middag waarop de zon er niet goed door wou komen en het uiteindelijk begon te regenen. Toen zag ik een ander koevinkje in de bochtige smele zitten. Je kunt de regendruppels zien vallen op deze foto. De groene zweem heb ik proberen weg te werken, maar mooier werd het er niet op. Dan maar zo.


Hij bleef rustig zitten en dus heb ik vreselijk veel foto's gemaakt.


Op de hei vond ik nog wat andere gastjes zoals deze: een veldsprinkhaantje. Misschien de goudsprinkhaan? Hij was nog nat en probeerde zich te verschuilen. Met mijn vrije hand kon ik hem een beetje de goede kant uit sturen.

Een andere oude bekende was de grasmot. Grasmotten zijn kleine witte vlindertjes (microvlinders) die voor je voeten opfladderen en dan ineens weer in het gras verdwijnen. Met hun snuit naar beneden hangen ze in het gras. Ze lijken niet bijzonder, tot je ze van dichtbij bekijkt. Er zijn veel soorten en dit moet de gelijnde vlakjesmot zijn (Catoptria margaritella). Kan niet missen! Altijd fijn als je ze op naam kunt brengen. Het was een heel gezoek. Het antwoord vond ik op waarneming.nl


Deze had ik ook eerder gezien maar hoe heette hij ook alweer? Het bleek een metaalvlinder te zijn. Hij doet denken aan het bloeddropje en is daar ook familie van. Het is een dagactieve nachtvlinder - vandaar de mooie antennes.

Tot slot iets wat ik nog niet eerder had gezien. Een vervellende cicade. Achteraf had ik wat meer foto's van deze kant moeten maken met statief. Thuis zag ik pas dat er aan het hulsje/schuim, twee pootjes zitten. Die kleine details zie je toch pas goed op een groot scherm. Een cicade vervelt meerdere keren en dit moet dan het laatste stadium zijn. De nimfen hebben geen ontwikkelde vleugels.

Kortom: ik heb me wel vermaakt maar het loopt weer allemaal anders dan ik me had voorgesteld. De heide is veel droger. Er zijn nog niet zoveel juffers. Het mooie gras is er helemaal niet op de hei! En daar kun je nu juist zo mooi doorheen fotograferen, zeker als er druppels in hangen. Dat motiveert wel om eindelijk eens op zoek te gaan naar nieuwe mooie plekjes. Er zijn er hier genoeg!







dinsdag 7 juli 2015

Zonnedauw en veenmos

Zaterdag was het eindelijk weer een ochtend om heel vroeg op te staan voor de heide en vennen. Het moment van opstaan is altijd even moeilijk dus ik neem me de avond van tevoren vast voor om niet te zwichten voor slap gedoe! En zodra ik vijf minuten van huis ben en de zon laag boven de benevelde velden zie hangen... ja, dan is mijn ochtend al goed!

Dat het droog is geweest was goed te zien. Zo kwam het dat ik kon lopen op het stuk waar ik normaal al tot mijn enkels in de nattigheid zou staan. Wat ik niet wist is dat daar heel veel ronde zonnedauw (Drosera rotundifolia) staat, net even groter en mooier dan het overvloedige kleine zonnedauw, en midden in veenmos in plaats van in modder. Op de knieën dus voor dit mooie plantje! Net toen ik deze foto lag te maken voelde ik een gemene steek. Zat ik voor de zoveelste keer in de mieren. Het was genoeg voor de zaterdagochtend. Ik had natuurlijk al meer gefotografeerd, maar na een paar weken amper op pad te zijn geweest was ik weer te ongeduldig en werd het niet veel... altijd hetzelfde...

Daarom ging ik zondag terug - met meer rust en ook beter voorbereid op de natte grond door dan toch maar een regenbroek mee te nemen. Nou, dat was wel een uitkomst! Dit plantje stond een beetje vrij en hier heb ik veel foto's van gemaakt. Allemaal net even anders. Het zachte van het veenmos eromheen vind ik mooi.

Ik heb er nog veel meer maar zal niet een heel blog vullen met kleine varianten. Ik denk dat ik nog wel wat ga proberen komend weekend - kijken of het ook anders kan. Vanuit andere hoeken en abstracter.

Ronde zonnedauw heeft ook een mooie bloem die hier nog net niet bloeit. Ook hier wil ik nog mee aan de slag. Misschien toch meer scherptediepte? En zonder gras voor de lens?

Het veenmos zat vol met open sporenkapsels. Het zijn net kleine kelkjes. Albertine van Bij Duin wees me daar twee jaar geleden op. Toen heb ik ze in een eerder stadium gefotografeerd maar niet geplaatst.

Het licht schijnt hier een beetje te fel maar je kunt wel zien hoe mooi de bolletjes zijn. Deze foto is genomen op 14 juli 2013 - ik zocht in mijn 2014 foto's maar het is alweer twee jaar geleden! Je zou zeggen dat dit stadium nu ook nog te vinden moet zijn.

Tot slot nog een tweede foto van de kapsels. Ook nu kwam de zon ineens tevoorschijn. Toevallig is de achtergrond net donker achter de kapsels waardoor ze mooi uitkomen. Dat is mazzel hebben.

De dopheide bloeit uitbundig en ik zag veel blauwtjes. Ik moet nog even uitzoeken waar ze slapen want ze zijn dan moeilijk te vinden. Ook zag ik kleine roodbruine vlindertjes/motjes. Ze leken me prachtig maar bleven maar doorfladderen. Ik ben wel heel benieuwd wat dat zijn. Iemand een idee? Moet ik erachteraan?

Volgende week begint mijn vakantie. Drie keer raden wat ik ga doen!